Actieve therapieen

De volgende therapieeen komen in een later stadium nog aan de orde: zwemmen, Mensendieck, Cesar, yoga, Tai Chi, NEI (Neuro Emotionele Integratie), autogene training, krachttraining, Pilates, enz.


Naar het begin van de pagina

Feldenkrais

Dit is in mijn ogen de beste therapie op het gebied van bewustwording van je lichaam die er bestaat.

Wie wil ervaren wat Feldenkrais inhoudt kan een oefening doen ('Turning your head with ease') die te vinden is op de site van Ralph Strauch.
Op de mooie en interessante site Flowing Body, Flexible Mind van Rich Frye zijn een kleine 50 Feldenkrais lessen te vinden.

Het duidelijkste boek dat ik tot nu toe ben tegengekomen is Relaxercise (EUR 28,10 bij Proxis, incl. verzendkosten).


Naar het begin van de pagina

Alexander techniek

Uitgebreidere informatie volgt later. Op dit moment alleen een oefening die ik steeds meer ga waarderen.

Liggen in de 'semi-supine'-positie

'Supien' staat voor rugligging, 'semi' voor half. Je benen liggen nl. niet volledig gestrekt op de vloer, maar je trekt je voeten een eind naar je toe. Knieen wijzen dan omhoog, voeten staan in de buurt van je billen, zodanig dat je je niet hoeft in te spannen om je benen in positie te houden. Onder je hoofd leg je 1 of meer boeken. Je hoofd mag niet achterover kantelen, de kin moet ook niet tegen de borst gedrukt worden, maar je moet recht omhoog kijken. Als het goed is, is je kruin het punt van je hoofd dat het verst bij de voeten vandaan is.

Een van de bedoelingen van de oefening is om je ruggegraat even een kwartier (of hoe lang je het maar doet) vrijaf te geven van de zwaartekracht. De hele dag worden de schijven tussen de wervels, die van wat zachter materiaal zijn gemaakt, in elkaar gedrukt. Door het liggen kunnen deze sponsachtige schokdempers weer vocht opzuigen en uitzetten.

Voor mij heeft de oefening nog 2 andere grote voordelen:

Links

De site van Philip Pawley heeft veel boeiende informatie, o.a. met betrekking tot specifieke ziektes zoals RSI en asthma.


Naar het begin van de pagina

Meditatie

Meditatie is een van de positieve dingen die uit mijn RSI zijn voortgekomen. Ik vind meditatie ongelooflijk boeiend en waardevol.

Heeft mediteren zin als je RSI hebt?

Meditatie is een soort leegmaken van de geest van alle dagelijkse beslommeringen. Er zijn talloze vormen van meditatie, en je kan er boeken vol over schrijven (wat dan ook is gedaan). Het nut voor RSI zit m.i. o.a. in de volgende aspecten:

Meditatie zal je waarschijnlijk niet van je RSI af helpen, maar ik denk dat ontspanning wel een belangrijk hulpmiddel of misschien zelfs voorwaarde is voor het genezen.

Misvattingen m.b.t. meditatie

Een aantal misverstanden die mogelijk zouden kunnen bestaan over meditatie zijn onjuist:

De body-scan: mijn kennismaking met meditatie

Ik kwam zelf in aanraking met meditatie ruim een half jaar nadat ik RSI had gekregen. Een artikel in de Typing Injury Frequently Asked Questions prees het boek van Kabat-Zinn (terecht) aan. Jon Kabat-Zinn leidt een pijnkliniek, en heeft voor zijn patienten een programma opgezet dat voor een groot deel draait om meditatie. Gedurende een flink aantal weken doen zijn patienten minstens 1 keer per dag de body-scan, die ongeveer drie kwartier duurt.

De body-scan gaat ongeveer als volgt. Je gaat liggen op een zachte ondergrond. Je begint onderaan je lichaam, bij je tenen. Je stelt je bij het inademen voor dat de adem door de kruin van je hoofd je lichaam binnen stroomt. Je volgt de route van de adem door het lichaam naar het lichaamsdeel waar je mee bezig was. Met de uitademing laat je tegelijk alle stress en pijn wegvloeien uit het betreffende lichaamsdeel.

Elk lichaamsdeel behandel je 2 keer met deze speciale vorm van in- en uitademing, en daarna adem je 1 keer normaal in en uit. Zo ga je achtereenvolgens je voetzool, de bovenkant van je voet, je enkel, onderbeen, knie, etc. bij langs. Je kan de oefening naar eigen smaak meer of minder gedetailleerd uitvoeren.

Ik heb zelf een tijd lang de body-scan gedaan, in een bepaalde periode zelfs 2 keer per dag (anderhalf uur!). Ik werd er ongelooflijk ontspannen van, en de pijn in de elleboog nam ook enigszins af. Door een onbenulligheid moest ik stoppen: de luchtstroom veroorzaakt door de diepe ademhaling bezorgde me pijn bij een overgevoelige kies. Ik gebruik momenteel andere technieken om diepe ontspanning te bereiken. Daarover later meer op deze site.

Pijn en meditatie

Als je pijn hebt, heb je de neiging om afleiding te zoeken, of een soort tegenpijn te veroorzaken door te gaan krabben of wrijven. Echter, door fanatiek te proberen de pijn kwijt te raken, niet meer te voelen, ben je er misschien juist op een ongezonde (obsessieve) manier mee bezig.

In meditatie kan je dat 'oplossen' door de pijn op te zoeken, hem waar te nemen zonder oordeel, en vooral zonder de hoop of bedoeling om hem kwijt te raken. Deze ongewone aanpak kan soms leiden tot verrassende resultaten, en het loont zeker de moeite om het te proberen.

Tips en richtlijnen

Een hele eenvoudige en doeltreffende manier van mediteren is het volgen (waarnemen) van de ademhaling. Het werkt voor mij nog beter als ik tussen uit- en inademing een rustpauze van 2 seconden inbouw.

Probeer, ongeacht waar je je in de meditatie mee bezig houdt, niet krampachtig te verhinderen dat je gedachten afdwalen. Het zal in het begin ongetwijfeld vaak gebeuren, maar het is niet erg. Zodra je het merkt pak je gewoon de draad weer op.

Je kan tijdens de meditatie ook proberen je volledig open te stellen voor alle zintuiglijke waarnemingen. Je voelt de aanraking van lichaamsdelen met de grond of een stoel, je voelt wat er in je lichaam gebeurt, je hoort alle geluiden om je heen, etc. Ook nu geldt weer: alleen waarnemen, en dan laten gaan.

Meestal wordt aangeraden om tijdens meditatie gemakkelijk zittende kleding aan te trekken. Zorg ervoor dat je niet gestoord wordt, door de telefoon uit te schakelen. Voer de meditatie uit in een aangename, rustige ruimte, bij voorkeur voorzien van frisse lucht.

Een hele mooie, Engelstalige site over Vipassana meditatie is die van Shinzen Young. Er staan zoveel boeiende artikelen, dat als je alles afdrukt je bijna een boek hebt.
Er is ook een uitgebreide, overzichtelijke en informatieve Nederlandse site: ABC van meditatie. Ze hebben zelfs een pagina over RSI en meditatie. Verder vind je er meditatietechnieken, cursussen, meditatie in relatie tot allerlei klachten, enz.

Leven in het huidige moment

Een belangrijk doel van meditatie is leven in het nu, het huidige moment. Wat heb je aan een wandeling door een mooi bos, als je in gedachten steeds bezig bent met het moeilijke gesprek dat je morgen met je baas hebt? Of als je je schuldig voelt dat je je goede vriend niet hebt geholpen met zijn verhuizing? Veel mensen zijn vaak onnodig lang (op een negatieve manier) met een probleem bezig (nl. heel lang vooraf - zorgen maken, en heel lang achteraf). Als je in het nu leeft doen zich net zo goed lastige situaties voor, maar je bent er alleen mee bezig als ze zich voordoen. (Het voorgaande wil niet zeggen dat je niet mag plannen, maar het voert hier te ver om alle nuances uit te leggen.)

In het boek van Kabat-Zinn staat een hele simpele maar effectieve oefening om het bovenstaande te illustreren. Neem een paar rozijntjes, en wees je tijdens het proces van het 1 voor 1 eten van de rozijntjes bewust van alles wat er gebeurt en wat je waarneemt. Dat begint met het bekijken van de rozijn, alsof je er nog nooit 1 gezien had. Je voelt het rozijntje tussen je vingers, en ziet de kleuren en structuren. Je wordt je zelfs bewust van evt. gedachten die je over rozijnen hebt. Dan ruik je aan het rozijntje, en breng je het naar je mond. Je neemt de beweging van je arm waar, en misschien voel je dat je speekselklieren gaan werken. En als je het rozijntje in je mond neemt, probeer je de smaak zo intensief mogelijk te ervaren. Tenslotte zou je je zelfs kunnen voorstellen dat je lichaam 1 rozijn zwaarder is.


Naar het begin van de pagina

Stretching

Om misverstanden te voorkomen: onder stretching versta ik langzaam, zeer voorzichtig uitrekken van weefsels. Misschien zijn de ouderwetse gymnastiekoefeningen, zoals zo snel mogelijk vooroverbuigen en je tenen proberen aan te raken, ook wel ergens goed voor, maar als middel tegen RSI lijkt me dat niet aan te raden.

Er is een belangrijk mechanisme, waar iedereen die met stretching begint vanaf zou moeten weten: de stretch-reflex. In spieren bevinden zich gevoelslichaampjes die tegelijk met de spier uitgerekt worden. Onder bepaalde condities, bv. als de uitrekking te snel gebeurt, zorgen ze er voor dat de spier het signaal krijgt om te gaan samentrekken. Je hoeft geen Einstein zijn om te begrijpen dat dat niet goed kan zijn: je probeert zelf de spier uit te rekken, terwijl hij van het zenuwstelsel de tegengestelde opdracht krijgt.

Ik heb tijdens mijn hele RSI periode regelmatig geprobeerd iets te bereiken met stretching. Mijn klachten verergeren echter vaak door de oefeningen die het meest nuttig lijken te zijn. In de wereld van de trigger point therapie wordt gewaarschuwd dat stretching averechts kan werken als er trigger points in het spel zijn. Het kan ook zijn dat ik in het begin een klein beetje pijn op de koop toe moet nemen, of dat ik te gespannen ben tijdens de oefeningen.

Al sinds jaar en dag wordt op de Amerikaanse lijst over RSI het boek van Sharon Butler de hemel in geprezen. Hoewel ik ook enthousiast ben over het boek, sluit ik niet uit dat haar sympathieke bijdragen aan de lijst daarbij een minstens even grote rol spelen als de resultaten die met het boek behaald worden. Overigens claimt ze in haar praktijk als Hellerworker vrijwel alle RSI patienten te kunnen helpen met stretching.

Nadat we het jaren hebben moeten doen met het boek van Sharon (uitgekomen in 1996), heeft ze nu nieuw materiaal gepubliceerd. Ze heeft (begin 2004) een website opgezet over het zelf behandelen van RSI met stretching. De informatie op de site valt mij eerlijk gezegd tegen. Het lijkt meer een reclame voor en toegang tot de programma's die ze heeft opgezet voor verschillende RSI kwalen en probleemgebieden. Ze kosten 29,95 dollar per stuk, en gaan o.a. over Thoracic Outlet, Tendonitis, Tenniselleboog en Onderarmpijn.

Vanwege mijn frozen shoulder heb ik het Nek/Schouder programma besteld. Je betaalt via creditcard, en kan dan een PDF bestand van (in dit geval) 84 pagina's downloaden. (Je hebt de gratis Acrobat Reader nodig om zo'n bestand te kunnen lezen, maar de meeste mensen zullen dat al wel op hun PC geinstalleerd hebben.) Ik vind dat een hoge prijs in vergelijking met het boek, dat slechts 20 dollar kostte voor veel meer pagina's (en je moet nu ook nog zelf een afdruk maken).

Over de effectiviteit van het programma kan ik op dit moment nog niets zeggen (heb het net 1 dag geleden aangeschaft). De auteur legt er nogal de nadruk op dat je het programma zeer gewetensvol moet uitvoeren, maar 2 onderdelen ervan laat ik meteen al schieten:

Het programma duurt 6 weken, en ik ben er nog niet mee begonnen. Zodra ik het geprobeerd heb volgt hier het verslag, en zal ik het melden op de pagina met nieuwe informatie.

Dit stuk wordt later waarschijnlijk verder uitgebreid, maar wie in de tussentijd meer wil weten over stretching verwijs ik naar de (helaas Engelstalige) Stretching and Flexibility FAQ. Deze FAQ is van goede kwaliteit, maar sinds 1998 niet meer bijgewerkt. De nieuwste inzichten zullen er dus niet in behandeld worden.


Naar het begin van de pagina

Qi Gong

In 1 van de eerste jaren van mijn RSI heb ik Qi Gong lessen gevolgd bij een heuse Qi Gong meester (Wang Yan). Helaas verhuisde ze na afloop van de cursus (ca. 10 lessen) naar Amsterdam. Hoewel het af en toe moeilijk was haar te volgen (ze was nog maar net in Nederland), is het 1 van de "therapieën" waar ik het meest aan heb gehad. Ik vraag me af hoe het gelopen was als ik een aantal jaren met de lessen had kunnen doorgaan.

De theorie achter Qi Gong komt grotendeels overeen met die van andere therapieën (zoals acupunctuur) uit de hoek van de TCM (Traditional Chinese Medicine). Veel kwalen worden veroorzaakt door een verstoring van energiestromen in het lichaam (o.a. blokkades). Het karakter Qi (ook wel geschreven als Chi, uitspraak Tsjie) staat o.a. voor energie en ademen. Gong (ook wel geschreven als Kung, uitspraak met een 'g' als in het Engelse 'gone', 'o' ongeveer als 'oe') betekent oefening. Qi Gong is dus letterlijk 'energie-oefening', bewegingen waarmee de energiestromen in je lichaam weer hersteld worden.

Voor diegenen die geen enkel idee hebben van wat Qi Gong inhoudt: je hebt misschien wel eens van die beelden gezien van mensen die 's ochtends vroeg in Chinese parken in grote getale oefeningen aan het doen zijn. Waarschijnlijk waren ze dan bezig met Tai Chi (wordt ook op verschillende manieren geschreven) of Qi Gong. Qi Gong is eenvoudiger dan Tai Chi, en meer gericht op medische doelen.

Tot zo'n 10 a 20 jaar geleden hielden de Qi Gong meesters hun kennis geheim. De Chinese regering had zelfs bij wet bepaald dat Qi Gong niet aan buitenlanders mocht worden gegeven. Inmiddels wordt Qi Gong ook in Europa en Amerika populair.

Veel Qi Gong oefeningen hebben de volgende kenmerken:

Tijdens de cursus, toen mijn RSI op zijn ergst was, kreeg ik nauwelijks last van mijn armen. Na afloop van de 10 lessen had ik het gevoel dat mijn RSI klachten minder erg waren geworden. Sinds die tijd doe ik bij vlagen op eigen houtje Qi Gong- of Tai Chi-oefeningen. Ik ben er mijn RSI niet door kwijt geraakt, maar misschien heeft een goede leraar toch een flinke toegevoegde waarde.

In elk geval ben ik zeer enthousiast over Qi Gong en Tai Chi, en ik kan het elke RSI patient sterk aanraden. Er zit ongeveer alles in wat voor mensen met RSI goed is:

Een leuk aspect van veel Qi Gong oefeningen is dat je je er een voorstelling bij kan maken. Ze hebben nl. namen als "De gelukkige visser", "Een gouden draak sluit zijn muil", "Boeddha zit in een bootje op de golven", "De kraanvogel", etc.

Ergens in de beginperiode van mijn RSI las ik een verhaal van Richard Donkin over zijn ervaringen met Qi Gong (dat was 1 van de aanleidingen om met de cursus te beginnen). Hij wijt zijn genezing voor een groot deel aan Qi Gong. Zijn leraar was Lam Kam Chuen, en die heeft een ongelooflijk mooi en boeiend boek geschreven dat o.a. over een hele bijzondere vorm van Qi Gong gaat: standing like a tree.

De essentie is dan ook dat je stil staat, met je armen voor je alsof je een dikke boomstam omsluit (ga het op basis van deze summiere beschrijving niet proberen, want er komt veel meer bij kijken). Uiteindelijk kan je dat zo'n 20 minuten volhouden. De oefening lijkt misschien niet erg zinvol, maar volgens het boek en Richard Donkin gebeuren er heftige dingen in je lichaam. Ik ben zelf nooit heel erg ver gekomen met deze oefening, maar heb wel gemerkt dat ik er soms heel warm door werd, en dat de pijn in mijn elleboog verminderde.

Als Qi Gong je wat lijkt, kan je het beste eerst naar een cursus gaan. Er zijn maar weinig boeken waarin Qi Gong en Tai Chi op een hele duidelijke manier worden uitgelegd. Bovendien kan je zelf nooit goed zien of je de juiste positie aanneemt. De meeste oefeningen die ik zelf doe heb ik bij de cursus geleerd, en bij een TV-serie van de Duitse televisie. De Duitse TV besteedt regelmatig aandacht aan Qi Gong. Op 4 juni 2003 is er om 0815 een uitzending op de zender SW3.

De volgende 2 boeken lijken mij redelijk, maar ik heb er zelf nog niet intensief mee gewerkt:

Ik ga werken aan een hele site over Taiji en Qigong, maar op dit moment is er alleen nog maar een pagina met terminologie op het gebied van Taiji.


Naar het begin van de pagina

Myofeedback (biofeedback)

Myofeedback (myo- = spier-) is een speciale vorm van biofeedback. Het is de bedoeling dat je je spieren bewust in een andere toestand probeert te brengen. Je wordt via electrodes aangesloten op een apparaat, dat met hoorbare of zichtbare signalen steeds aangeeft of je je doel bereikt. Je wilt bv. je nekspier ontspannen, en de toon die je hoort wordt lager naarmate dat beter lukt. Een andere mogelijkheid is dat de spierspanning in een getal wordt uitgedrukt, dat op een display wordt weergegeven.

Een van de manieren waarop myofeedback bij RSI zou kunnen helpen is dat je leert spieren niet onnodig te spannen of gespannen te houden. Veel mensen trekken bij het werken met de PC de schouders op, of houden de muis te krampachtig vast (zelfs als ze er niet mee bezig zijn). Nu zou het niet handig zijn als er tijdens het 'computeren' continu een apparaat aan je gekoppeld moet zijn. De clou van myofeedback is dat je na een aantal keren geleerd hebt wat je moet doen om iets te bewerkstelligen.

Helaas is een myofeedbackapparaat redelijk prijzig, iets te duur om het 'even te proberen'. Je moet rekenen op minimaal zo'n 1000 Euro. Je kan wel proberen via huisarts of fysiotherapeut iemand te vinden die er mee werkt, zodat je er een aantal sessies mee kunt oefenen. Toen ik eind 2000 bij De Gezonde Zaak in therapie was, maakten ze ook gebruik van myofeedback.


Naar het begin van de pagina

Wandelen

Een half uur wandelen per dag schijnt ongeveer voor alles goed te zijn. Wandelen heeft sowieso een stimulerend effect op de bloedsomloop, en dat kan voor RSI nooit slecht zijn. Ik heb regelmatig ijskoude handen en voeten, maar na een half uur lopen kan ik er weer even tegen. Echt structurele verbeteringen heb ik nooit gemerkt, ook niet in tijden dat ik veel en lang wandelde.


Naar het begin van de pagina

Trainen in gedachten

In verschillende onderzoeken is aangetoond dat denken aan het doen van oefeningen effect heeft op je spieren, ook al ben je fysiek volkomen passief.


Naar het begin van de pagina

Trigger point therapie

Deze therapie hoort half op de pagina over passieve therapieen (die je ondergaat) en half op deze pagina. Het zou mooi zijn als heel Nederland wemelde van de therapeuten die met trigger points werken, maar ik vrees dat het moeilijk zal zijn om iemand te vinden met kennis van zaken. Ik hoor wel veel goeds over de Groninger fysiotherapiepraktijk voor nek-, schouder- en armklachten, waar ook trigger points behandeld worden. Dat ze populair zijn blijkt helaas ook uit een wachttijd van enkele maanden.

Behandelen van trigger points

Maar goed, bij gebrek aan beter moet je dus zelf maar aan de slag. Als eerste zal je de trigger points moeten zien te vinden. Je kan trigger points direct of indirect ontdekken:

Gelukkig is er een paar jaar geleden een heel goed boek over trigger point therapie verschenen, en daar is nu tot mijn vreugde ook een Nederlandse vertaling van gemaakt. Op grond van je pijnklachten kom je bij een lijstje van spieren die mogelijk betrokken zijn, en via tekeningen en beschrijvingen zie je dan waar de trigger points zitten. Zeer leerzaam en aan te raden.

Toen ik voor het eerst met TP therapie in aanraking kwam was een gangbare techniek om herhaaldelijk 5 a 10 seconden stevig op het TP te drukken. Dat kan behoorlijk pijn doen, maar waarschijnlijk is dat zelfs nodig om effectief te zijn. Aan de andere kant kan teveel pijn leiden tot verkramping en nieuwe TP's. De techniek heet in het Engels "ischemic compression" (letterlijk bloedeloze samendrukking), en bewerkstelligt dat je het bloed uit het TP perst. Volgens het eerdergenoemde boek is een speciale vorm van massage ook afdoende (en minder belastend voor degene die je behandelt).

Mijn ervaringen met behandeling door een masseur

Ergens in 1994 liet ik mij 1 x per week masseren door een bio-energetisch masseur, in de hoop dat het een positief effect op mijn RSI zou hebben. Rond diezelfde tijd hoorde ik voor het eerst over trigger points, en las ik het boek van Bonnie Prudden [8].

Mijn masseur stond wel open voor nieuwe ontwikkelingen. Toen ik hem vroeg of hij aan de hand van mijn instructies wilde proberen de trigger points in mijn armen te behandelen, bood hij aan om het boek in zijn vrije tijd zelf te bestuderen. In die tijd was ik nog heel bang voor onherstelbare schade aan mijn rechterarm, en daarom namen we alleen de linkerarm onder handen. De pijn links was van een iets andere aard, maar erg genoeg: ik kon nauwelijks 3 telefoonnummers intoetsen zonder last te krijgen.

Met behulp van de schema's in het boek probeerden we gevoelige punten in de arm op te sporen. Alle gevonden punten werden met viltstift gemarkeerd, zodat we ze de volgende keer opnieuw onder handen konden nemen. Hij gaf ook de intensiteit weer, zodat we evt. vooruitgang konden meten.

We pasten de techniek toe waarbij je op elk punt een paar keer zo'n 10 seconden stevig drukt. Het deed behoorlijk pijn, maar na elke behandeling kon ik de volgende keer meer druk verdragen. De belastbaarheid van de arm ging ook duidelijk vooruit. Helaas verhuisde de masseur, en sindsdien heb ik me niet meer laten behandelen.

Mijn ervaringen met zelfbehandeling

De laatste jaren had ik nogal sterk het gevoel dat de pijn in mijn elleboog heel goed paste bij trigger points in mijn borstspier. Het leek me niet onwaarschijnlijk dat die spier trigger points zou bevatten, omdat ik de typische houding heb van veel computerwerkers: hoofd en schouders naar voren. Bepaalde rugspieren zijn dus steeds uitgerekt, mijn borstspier(en) chronisch samengetrokken. Echt gezond kan dat niet zijn voor de spier.

Drukken op bepaalde delen van de grote borstspier deed ongelooflijk veel pijn, en ik kon er de pijn in de elleboog zelfs mee reproduceren. De punten waren niet helemaal gelijk aan waar trigger points zouden behoren te zitten, en ik heb ook nooit de fysieke aanwezigheid van een TP (in de vorm van een verharding, knobbeltje o.i.d.) gevoeld. Hoewel de punten op de borstspier goed te bereiken en dus te behandelen zijn, heb ik er niet veel aan gehad. Een mogelijke verklaring is dat ik het niet lang genoeg heb volgehouden. Ik ben niet zo'n liefhebber van zelfpijniging.

Er is 1 aspect aan het behandelen van TP's dat ik lastig vind. Voel je pijn doordat je het TP onder handen neemt, of doordat je bv. de spier tegen een bot of zenuw aan drukt? Iemand met een hoge pijngevoeligheid zal waarschijnlijk pijn voelen, ongeacht waar je stevig op drukt. Zelfs mijn masseur had moeite om dit onderscheid te bepalen.

Niet hetzelfde als ... (acupressuur, shiatsu, ...)

Zodra je vertelt hoe trigger points behandeld worden denken veel mensen dat het net zoiets (of hetzelfde) is als acupressuur of shiatsu. Niets is minder waar. De enige overeenkomst is dat er in alle gevallen druk wordt uitgeoefend op specifieke punten, maar de achterliggende theorie is compleet anders.

Shiatsu en acupressuur gaan uit van blokkades in mysterieuze, nog nooit aangetoonde energiebanen. Trigger points zijn (wel aangetoonde) abnormale gebiedjes in spieren. Het is niet onwaarschijnlijk dat men in het oude China bij toeval ontdekte dat drukken op bepaalde punten de pijn verlichtte. Nu weten we dat het gaat om trigger points, destijds had men geen verklaring, en kwam men met zgn. meridianen op de proppen.

Trigger points zijn ook iets heel anders dan de zgn. "tender points" (letterlijk vertaald gevoelige punten, ik weet niet wat de juiste Nederlandse benaming is) die gebruikt worden om de diagnose fibromyalgie te stellen.

Conclusie

Voor mijn gevoel is het absoluut de moeite waard om iets te doen met TP therapie. Het mooiste is als je een therapeut kan vinden die al kennis van zaken heeft, maar er zijn misschien ook idealistische therapeuten (zoals mijn masseur) die zich samen met je willen verdiepen in deze materie. En m.b.v. het boek van Clair Davies behoort zelfbehandeling ook tot de mogelijkheden. Het is als leek niet altijd makkelijk om te beoordelen of je goed bezig bent, maar gezien mijn ervaringen is het risico dat je jezelf nog meer schade toebrengt niet zo groot. In die zin heb je weinig te verliezen, zeker als je al lang klachten hebt.


Naar het begin van de pagina

TMS (Tension Myositis Syndrome)

Zowel in Amerika als Nederland zijn een aantal mensen geheel of gedeeltelijk van hun klachten afgekomen door zich te verdiepen in TMS. Ik ben in mijn lange RSI geschiedenis nog geen enkele therapie tegengekomen die zo effectief is. Dat wil zeggen, als ie effectief is, want ook voor deze therapie geldt waarschijnlijk dat hij maar op een deel van de RSI patienten toepasbaar is. Het mooie is wel dat je met een testje een aardig indicatie kan krijgen of dat het geval is.

Op het gevaar af dat een aantal mensen nu afhaakt (maar daar doen ze dan alleen zichzelf maar tekort mee): TMS staat tegenwoordig ook wel voor The Mindbody Syndrome. Mensen zijn vaak bang dat, zodra de psyche er bij betrokken wordt, men wil suggereren dat de klachten niet echt zijn, dat het allemaal 'tussen de oren' zit, etc. En ongetwijfeld zullen er (verzekerings)artsen en anderen zijn die dat ook inderdaad bedoelen. Aan de andere kant is het logisch (en inmiddels voldoende aangetoond) dat hoe je psychisch met het leven omgaat invloed uitoefent op je fysieke gesteldheid.

Net als veel RSI patienten merkte ik al kort nadat ik RSI kreeg dat stress de klachten verergerde. Wat ik me minder realiseerde was dat in mijn geval de angst voor pijn en voor onomkeerbare schade een hele grote rol speelde. Door bezig te zijn met de TMS theorie (eigenlijk vooral door er over te lezen) heb ik die component van mijn klachten grotendeels kunnen loslaten. Ik heb de theorie helemaal niet toegepast zoals ie eigenlijk bedoeld is, maar door een mooie samenloop van een aantal omstandigheden heeft hij me helpen ontdekken dat ik mezelf veel meer beperkte dan nodig was.

Echter, wat ik hierboven al zei: een aantal personen zijn 100% van hun klachten af. De rest van mijn ervaringen en de theorie zijn te vinden op de speciale TMS pagina.


Naar het begin van de pagina

Affirmaties

In allerlei kringen wordt gesuggereerd dat je je geest (en dus ook je lichaam) kan beinvloeden door bepaalde zinnen steeds te herhalen. De herhaling en ook een correcte formulering zorgen ervoor dat je geest/lichaam de bewering gaat geloven, en gaat proberen waar te maken.

Onder het motto "Je weet maar nooit" heb ik bovenstaande theorie op 2 manieren in de praktijk proberen te brengen:

Helaas hebben beide methoden niets uitgehaald. Aanhangers van deze techniek zullen misschien denken dat ik het niet goed heb aangepakt (zou kunnen), of er niet voldoende in heb geloofd. Als dat laatste zo is weet ik niet hoe het wel moet, want ik vind de theorie best plausibel.

Bandjes met affirmaties zijn o.a. te krijgen bij New Age winkels, zoals Egosoft te Amsterdam.


Naar het begin van de pagina

Valid XHTML 1.0! Valid CSS!

© Henk Dalmolen
Reageer via E-mail (dalmolen@xs4all.nl)

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op: 26-7-2008 18:37:04